Metaverse, Meta`nın İzni Olmadan Gerçekleşiyor

Facebook, ana şirketinin adını Meta olarak değiştirirken, bir hisseyi yere yatırdı: İnternetin evriminin sembolü olan metaverse olurdu. Hoşumuza gitse de gitmese de.

Meta'ya göre metaverse, “sosyalleşmek, öğrenmek, oynamak ve daha fazlası için bir dizi dijital alan.” İlk gerçek girişimi, o kadar cansız ve içerikten yoksun bir sanal gerçeklik evreni olan Ufuk Dünyaları biçiminde geldi ki, metaverse'in ileri mi yoksa geri mi bir adım olduğunu soran insanlara sahip oldu.

Neyse ki önemi olmayacak.

Facebook var olmadan çok önce gelen bir terim olan metaverse gerçekleşiyor. Potansiyeli ve çekiciliği mevcut yerlerde bulunur — Fortnite gibi oyunlar, Roblox gibi platformlar ve Discord gibi çevrimiçi merkezler. Metaverse'in lansmanı olmayacak, onu açan bir anahtar olmayacak. Farkında olsanız da olmasanız da bir kısmını deneyimliyordunuz. Gerçek dünya kimliğinizin giderek daha fazlası dijital kimliğinizle harmanlandı. Url'den URL'ye ve tekrar geri.

Metaverse okuduğun şey değil

Dikkat çekici bir şekilde, metaverse Meta'nın söylediği gibi değil.

”Sosyalleşmek, öğrenmek, oynamak ve daha fazlası için bir dizi dijital alan“, mevcut uygulamaları ve oyunları doğru bir şekilde tanımlar, ancak bu basitleştirilmiş tanım, ”metaverse" terimini, 2000'lerin başındaki grafiklere sahip acı verici derecede hayal gücü olmayan bir 3D dünya olan Horizon Worlds gibi stilize yazılımlarla eşanlamlı hale getirmiştir. ve reklamlar için bolca alan.

Yazar Matthew Ball'un kesin tanımının derinliklerine inmeyenler için metaverse, dijital yaşamlarımızı nasıl gördüğümüzde ve deneyimlediğimizde bir değişiklik olarak düşünülebilir - 3D bir dünya değil, daha sürükleyici, eşzamanlı, temsili bir ilişkiye geçiş Fiziksel ve dijital benliklerimiz arasında. Metaverse, mobil internetin tetiklediği değişimin bir evrimi olan gerçek ve dijital arasındaki çizginin bulanıklaşmasına neden olur.

Doğal olarak, metaverse, Meta'nın izole, ruhsuz distopyası nedeniyle gelişmeyecek. Decentraland'ın iki yıl ve milyarlarca dolarlık finansmandan sonra hafif popüler bir bağımsız oyundan daha fazla dikkat çekmeyen dijital bir dünya yaratma girişiminde de bunu yapmayacak.

Şaşırtıcı değil: Horizon Worlds ve Decentraland, katlanarak daha eğlenceli olan dijital kaçışlarla rekabet ediyor — oyunlar, filmler ve sosyal ağlar.

Ve daha da doğrudan, gerçek dünyayla rekabet ediyorlar. İnsanlara metaverse'de çalışacaklarını ve oynayacaklarını söylüyorsanız, normal yaşamlarının ötesinde büyülü bir şey sunsa iyi olur. Şu anda, et alanı hala kazanıyor. Yakın bile değil.

Metaverse'in büyüye ihtiyacı var

Bu büyülü duygu oyunlarda her zaman mevcut olmuştur. Animal Crossing'deki kedi komşunuzu ziyaret etmek, bacaksız iş arkadaşınızı Horizon Worlds'teki bir konferans masasında görmekten çok daha zorlayıcıdır. Sürükleyici deneyimleri ilgi çekici hale getirmek bu büyüyü gerektirir ve geliriniz daha fazla tıklama elde etmekten kaynaklanıyorsa veya 3b'de ne tür bir harekete geçirici mesaj varsa, eğlenceli, belki de imkansız hale getirebilecek bir şirket kültürü oluşturmak zordur.

Roblox ve VRChat gibi 3D platformlar, içerik oluşturucuların dar da olsa kendi sihirlerini getirmeleri için bir yol oluşturdu. VRChat ile Horizon Worlds arasında zaman geçirmek, kullanıcı tarafından oluşturulan bir dünya ile kurumsal bir dünya arasındaki farkı gözler önüne seriyor. Birincisi insan ve şaşırtıcı, ikincisi ise iç karartıcı ve bekleniyor.

Ancak içerik oluşturucuların belirli bir ortamda yaratma konusunda motive olmaları ve bunu yapacak araçlara sahip olmaları gerekir. Yaratıcıları sponsorlukla motive etmenin eski yolu zehirli ve ölüyor. Yaratıcı insanlar, şirket karlarına yönelik vizyonlarını kısıtlamak veya seçeneklerini platform kısıtlamalarıyla sınırlamak istemezler.

Neyse ki başka bir yolu var.

Metaverse'in sahipliğe ihtiyacı var

Maddi olmayan belirteçler (NFT'LER) büyük ölçüde tüketiciye güç vermek olarak görülmüş ve gerçek mülkiyetin platform tarafından değil, koleksiyoncu tarafından tutulmasının bir yolu olarak hareket etmiştir. Ve hepsi doğru.

Ancak sahipliğin yaratıcılar üzerinde farklı bir etkisi vardır: Onları motive eder. Diğer platformlar veya markalar için reklamlar için içerik oluşturmak yerine, çalışmaları anında ve süresiz olarak para kazanılabilir. Ve nadir ama en iyi senaryolarda, aldatmadan uzak, gerçekten merkezi olmayan bir şekilde ele alınır.

Ademi merkeziyetçilik ve sahiplik, yaratıcılar için bu kritik motive edici faktörü sağlar — metaverse'in neye benzediğini tanımlaması gereken insanlar. Tokenization, içerik oluşturucuları günümüzün kira arayan sosyal ağlarının (İnstagram veya Snapchat'i düşünün) serfliğinden kurtararak, kendilerini beslemek için bir marka tarafından desteklenmelerine gerek kalmadan çalışmalarını oluşturmalarına ve satmalarına olanak tanır. Ademi merkeziyetçilik için oluşturulan protokoller, yaratıcıların doğal olarak çekim yaptığı, avangard alanlar yarattığı ve metaverse'deki yaratıcılığın ne anlama geldiğini tanımladığı yerler olacaktır. Soylulaştırma daha sonra gelebilir.

Meta, içerik oluşturuculara güç ve özgürlük vermek yerine, öncelikle içerik oluşturuculara ve kullanıcılara aktif olarak düşman olan bir strateji olan reklam gelirini ve marka ortaklarını düşünecek şekilde yapılandırılmıştır.

Yaratıcılar ve toplulukları arasındaki doğrudan bir ilişki (giderek bulanıklaşan bir ayrım) yeni bir güven yaratır ve bu ilişkinin temeli, hayranlık uyandıran bir meta evreni başlatacak olan şeydir. İçerik oluşturucuların ve toplulukların buluştuğu "gri alan" - David Bowie'nin benimsediği bir fikir - bir platformun temel ilişkisinin platform sahibi ile reklamverenleri arasındaki ilişki üzerine kurulduğundan tamamen farklı bir dinamik ve deneyim yaratıyor.

Metaverse'in içeriğe ihtiyacı var

Gerçek şu ki, bu büyüyü metaverse'de yaratmak, dijital mülkiyet ve doğru motivasyonla bile zor. En iyi 3D dünyalar ve dijital buluşma yerleri bile gerçek hayatımıza anlamlı bir şekilde bağlanamıyor. NFT'LER henüz fiziksel dünyayı finansal etkilerinin ötesinde etkilemedi. URL'yi ırl'ye geri getirmedik.

Ama işaretler var.

İkonik dijital karakterleri artırılmış gerçekliğe taşıyan Pokemon Go gibi karma gerçeklik oyunları, fiziksel olanın üzerine inşa edilmiş sürükleyici bir dijital dünyaya merkezi bir yaklaşım sergiliyor. Psyduck gibi dijital koleksiyonlarımızla olan içsel bağlantımızı gerçek hayatımıza bağlamak, metaverse'in yeni bir alaka düzeyine ulaşabileceği yerdir.

Tek başına, metaverse'in bağlam odaklı versiyonu merkezileşme ve dikkat - ekonomi ekonomisi de - riski altındadır ve ademi merkeziyetçilik ve yaratıcı bir ahlakla eşleştirilmelidir. Yaratıcılara gerçekliğin kendisini tanımlamaları için yetki vermek, onlardan uzaklaşmak yerine hayatımızı zenginleştiren bir gelecek getirecektir.

Metaverse gerçekleşiyor

Metaverse gerçekleşiyor ve Meta'nın versiyonu gibi görünmeyecek.

Metaverse, belirli bir teknoloji değil, teknolojinin hayatımızdaki rolüne dair değişen bir algıya sahip olduğumuz bir dönemdir. Dijital gerçekliklerin paylaşılan gerçekliğimizin daha büyük bir parçasını temsil ettiği ve teknolojiyi tamamen kullanmanın yerini onu yaratmanın, sahiplenmenin ve deneyimlemenin aldığı bir yer. Bu dijital gerçeklikler bize ne kadar dokunsal ve bağlı olursa, metaverse o kadar gerçek olur.

Protokoller, platformlar değil. Markalar değil yaratıcılar. Bağlam, izolasyon değil. İnternetin bir sonraki evrimini ilkeler ve insanlar belirleyecek ve Meta da hakemi değil.

 

Kaynak: cointelegraph.com